මුලු සිරුරටම සංවේදී වීම

සතිපට්ඨානය ඇරඹෙන්නේ
හුස්ම ගැන සිහියෙන් සිටීම මගින්
මුලු සිරුරටම සංවේදී වීමෙනි.
දෙවනුව
ඇවිදීම, නතර වී සිටීම,
හිඳ ගැනීම, හා සැතපී සිටීම යන
සතර ඉරියව්වෙහි කය පිළිබඳ
සිහියෙන් සහ උපෙක්ෂාවෙන් සිටීමයි.

මේවා කුඩා ළමයෙකුට වුවත්
වැටහෙන සරල දේවල්.
එහෙත් කුඩා කල සිටම
තිරිසන් සතුන් මෙන්
ප්‍රිය අරමුණු සොයා
නිරන්තරයෙන් ගමන් කරන
පුහුදුන් පුද්ගලයාට
හුස්ම ගැන හා ඉරියව් ගැනවත්
සිහිය පැවැත්වීම
අතිශය අපහසු කාර්යයකි.

මුලු ජීවිතය පුරාම
කිසිම මොහොතක
මුලු සිරුරටම සංවේදී නොවන
සතෙක් වැනි කෙනෙකුට
එක් වරම ඉරියව් ගැන සිහිය
පැවැත්විය හැකිද.?

හුස්ම ගැන සිහිය පැවැත්වීම
මගින් කය ගැන අවසිහියෙන්
දසත සරන සිත
තමන්ගේ සිරුරට
සිරුරේ නිරායාසයෙන් සිදුවෙන
ශ්වසන ක්‍රියාවලිය මගින්
තමන්ගේ සිරුරට
යොමු කිරීම සිදුවෙයි.

විදසුන් වඩන්නෙකුට
ඉන් ඉදිරියට යාමට
මේ අවම සුදුසුකම් දෙකවත්
අවශ්‍යයි.