කෝපයෙන් වියරු වැටුණ කෙනෙක්
අසභ්‍ය වචන කීමටත්,
රණ්ඩු සරුවල් ඇතිකර ගන්නටත්
ඇණ කොටාගන්නටත් පෙළඹෙන්නෙ
නිරායාසයෙන්.
ඔහු තුළ වෙන වෙනස්කම්..
ද්වේශය, ව්‍යාපාදය
ඔහුට පෙනෙන්නෙ නැහැ.
කෝපයට පත්වුණ වෙලාවට වුණත්
සිහි එළවා ගත්තොත්
අපි තුළ අපිටම දැකිය හැකි
ද්වේශය, ව්‍යාපාදය ඇතිවෙන්නෙ
ඒ මොහොතෙ අපිට දැනෙන දේ නිසා
විතරක් නෙමෙයි.
අතීත්යෙන් මතුවෙන සංස්කාරත්
ඒ අත්දැකීමට එක් වෙනවා.
කල්ලියක එක්කෙනෙක් කැළඹුණාම
මුලු කල්ලියම කැළඹෙනවා වගේ
රාග, ද්වේශ, මෝහ සංස්කාරත්
අපේ හිතට කඩා වදිනවා.
පොඩි දෙයක් නිසා
කෙනෙක් කෝපයෙන් වියරු වැටෙන්නෙ
මේ නිසයි.
ගෙදර ඉන්න බල්ලාට "ඉන්ජුහ්"
කියලා කතා කරපු මිනිහෙක්
ඒ වෙලාවෙ අහම්බෙන් පාරෙ ගිය මිනිහෙක්
තමන්ට බල්ලා කිව්වා කියල හිතාගෙන
කෝපයෙන් වියරු වැටිලා ඇවිත්
ගහපු පොලු පහරකින් මැරිල වැටුණෙ
ඒ අනුවයි.
නිදි මැරුවාම, වෙහෙසට පත්වෙලා,
කරදරයකට මැදි වෙලා ඉන්න කොට
කෝපයෙන් වියරු වැටෙන්නෙ පහසුවෙන්.
නිවුණ සැනසුන පරිසරයක
කිස්ම දෙයක් නොකර හිටියත්
එක්‍රැස් වුණ කෙලෙස් හෝ
ඉඩ ලද හැමවිටම
හිතට මතු වෙනවා.
සංස්කාර නිසා ඇතිවෙන
සරාග සදෝස සමෝහ චිත්තයන්
නීවරණභරිත සිතුවිලි
වචන සහ ක්‍රියා බවටත් හැරෙනවා.
සමථ වඩන්නා කරන්නෙ
හිත වෙනතක යොමු කරලා
ඒ කෙලෙස්වලට නැවත
තැන්පත් වෙන්න ඉඩ හරින එකයි.
ඔහුගෙ උඩු හිත දන්නෙ නැති වුණාට
සිරුර මුලු දවස පුරාම
පරිසරයට ප්‍රතික්‍රියා දක්වමින් ඉන්නවා.
ඔහුගෙ ගබඩාවට අලුතෙන් කෙලෙස්
එක්වෙනවා විතරයි.
සමථ වඩන්නා සංස්කාර වලින්
පැනලා ගිහින් පුරුදු වෙන නිසා..
ලොකු සංස්කාර වලට යටත් වෙනවා.
පවට පෙළඹෙනවා.
සමථ වඩන්නා
දැහැන බිඳුණාම
පහසුවෙන් පවට වැටෙනවා.
ඔබ දන්නා
සමථයානිකයන් සිහි කරන්න.
විදසුන් වඩන්නාගෙ
කාය වාග් හා මනෝ සංවරය දියුණුයි.
ඔහු විදසුන තුලින්
සංස්කාර පිළිබඳව සිහියෙන්
සහ උපෙක්ෂාවෙන් ඉන්න
පුහුණු වෙන නිසා
අසංවර ස්වභාවයට හේතුවෙන
කාය, වාග් ක්‍රියා
සංස්කාරබරිත වෙන්නෙ අඩුවෙනුයි..
හිතේ සහ කයෙහි
සංස්කාර මතුවෙලා තියෙද්දී
වේදනා විදියට හෝ හැඟීම් විදියට හෝ
නීවරණ විදියට ඔහු දකින නිසා
වචන හා ක්‍රියාවන් තුළට
ඒ සංස්කාර එක්වෙන්නෙ නැතුව
කතාබහ කරන්නත්, ක්‍රියා කරන්නත්
ඔහුට පුලුවන්.
ප්‍රයෝගිකව විදසුන් නොවැඩුවත්
වැඩුණ ප්‍රඥාවෙන් යුතු පුද්ගලයන්
මෙසේ හැසිරෙනවා.
විදසුන් වඩන්නා
මොන විදියට සංස්කාර මතු වුණත්
සිහියෙන් හා උපේක්ෂාවෙන් ඉන්න නිසා
උපදින, උපදින සංස්කාර නිරුද්ධ වෙනවා.
විදසුන් වඩන්නාගෙ කෙලෙස් ගබඩාව,
දිනෙන් දින, මොහොතින් මොහොත,
හිස්වෙනවා.
ඔහුගෙ දුක
දිනෙන් දින, මොහොතින් මොහොත,
අඩු වෙනවා.
සමථයෙන් දිවි ගෙවන හාවන් පසු කොට
විදසුන් වඩන ඉබ්බන්
දිණුම් කණුවට ළඟා වෙනවා.
No comments:
Post a Comment