20121224

හිතේ සංස්කාර මතුවෙන ආකාර දෙක









 


.
අපි දවස ගත කරද්දි
හිතේ සංස්කාර මතුවෙන
ආකාර දෙකක් තියනවා.

එකක් එවෙලෙ සිදුවෙන දේට ඇතිවෙන
ප්‍රිය අප්‍රියතාවයන් මත.

එහෙම නැත්නම් අතීතයෙ
එක්‍රැස්වෙන කෙලෙස් නිදහස් වෙමින්
සංස්කාර විදියට මතුවීම.

මේ මොහොතෙ ඇතිවෙන සංස්කාර
ඒ මොහොතෙ ස්පර්ශ වලට
අපි දක්වන ප්‍රතික්‍රියා.
ප්‍රිය හෝ අප්‍රිය
ප්‍රතික්‍රියා පැහැදිලියි.
සියුම්ව සිදුවෙන ප්‍රතික්‍රියාත් තියනවා..
නින්දෙදි අඩනින්දෙදි වගේ
අවදියෙන් ඉන්න වෙලාවටත්
සියුම්ව ප්‍රිය හෝ අප්‍රිය ප්‍රතික්‍රියා
දක්වනවා..

ඉතිරි සියල්ලම
ඒ දෙකටම නැති
ප්‍රතික්‍රියා.

ස්පර්ශයට අමතරව
ඒ ඒ ප්‍රතික්‍රියා අනුව
ඇතිවෙන සංස්කාර
වේදනා වශයෙන්
චිත්ත වශයෙන්
ධම්ම වශයෙන්
අපිට දැනෙනවා.

ඒ ප්‍රතික්‍රියාවටත්
අපි ප්‍රතික්‍රියා දක්වනවා.
තව කෙනෙක් කරන කියන දෙයක් නිසා
අපිට තරහ ආවම
තරහ ගැස්සුවා කියල
දොස් කියන්නෙ ඒ අනුවයි.

සාමාන්‍ය විදසුනට වඩා
මුලු සිරුරටම සංවේදීව
ආනාපාන සතිය වඩද්දි
උපේක්ෂාව පවත්වාගන්න එක
පහසුයි.

මේ මොහොතෙ සිදුවෙන දේට
ප්‍රතික්‍රියාවක් දක්වන්නෙ
ඉන්ද්‍රිය ගෝචර
ස්පර්ෂ හා වේදනා අනුවයි.
බොහෝ විට
ප්‍රතික්‍රියාව ප්‍රබල වෙන්නෙ
ඉතාම ප්‍රිය හෝ අප්‍රිය
අපි සිත එකඟ කරන නිසයි.
අපිට ආනාපාන සතියෙන්
මුලු සිරුරටම සංවේදී
වෙන්න සිදුවෙලා තියෙන්නෙත්
මේ ප්‍රිය අප්‍රිය දේට
සිත එකඟ වෙලා තියන
ඇබ්බැහි කමෙන් මිදෙන්නයි.

[මේ මොහොතෙ
බාහිර වශයෙන් හෝ අභ්‍යන්තර වශයෙන්
කිසිම හේතුවක් නැතුව......]
අතීතයෙ අත්දැකීමකදි යටපත් වුණ
යම් අත්දැකීමක් නිසා
සංස්කාර මතුවෙනවා.
නින්දෙදි දකින
බොහෝ සිහිනවලට පදනම
මේ අතීත සංස්කාරයි.

මේ මොහොතෙ සිදුවෙන
ප්‍රිය අප්‍රිය - දෙකටම නැති
ස්පර්ශ වේදනා චිත්ත ධම්ම
පිළිබඳව සිහියෙන්
ඒ සියල්ලට උපේක්ෂාවෙන් ඉන්නවිට
අතීත සංස්කාර මතුවෙනවා.

හිතේ ඇතිවෙන සංස්කාර
අතීත වුණත්, වර්තමාන වුණත්
වැයවීම ස්වභාවයයි.
උපේක්ෂාව නැත්නම්
අභිජ්ඣා, දෝමනස්ස ඇති වුණොත්
සංස්කාර වැඩිවෙනවා.

අභිජ්ඣා දෝමනස්ස නැතිව
සමස්තය පිළිබඳව සිහියෙන්
ඉන්නවා නම්
උපදින සංස්කාර නිරුද්ධ වීම
සිදුවෙනවා..
ඒ නිරුද්ධවීම දැනෙනවා.

අතීත වුවත්, වර්තමාන වුවත්
සංස්කාර නිරුද්ධ වෙනවා නම්
දුක නිවෙනවා.

No comments:

Post a Comment