විඥාණය < - > ප්‍රඥාව දෙකක් නොවෙයි.

වතුරට මඩ මිශ්‍රවුණාම
මඩ වතුර කියනවා.
මඩ ඉවත් වුණාම
පිරිසිදු වතුර කියනවා.
මඩ වතුර කිළිටියි..
පිරිසිදු වතුර නිර්මලයි..

කෙලෙස් ඉවත් කරන ලද විඥාණයට
ප්‍රඥාව කියනවා.

විඥාණය < - > ප්‍රඥාව
මේ දෙක දෙකක් නොවෙයි...
දෙකක් වෙන්නෙ කෙලෙස් නිසයි.

ගින්නට පිළිස්සෙන කෙනෙක්
ද්වේශ සංස්කාරය සහිතව
අත්දැකීම විඳින නිසා
පිළිස්සෙන අත්දැකීම
ඔහු තුළ රැඳෙන්නෙ
විඥාණය විදියටයි..

ගින්නට පිළිස්සෙන කෙනෙක්
කාය වේදනා චිත්ත ධම්ම වශයෙන්
සිහියෙන් උපේක්ෂාවෙන් වින්දොත්...
ඔහු ගින්න දකින්නෙ ප්‍රඥාවෙන්.

ද්වේශ සංස්කාරය සහිතව
ගින්නට පිළිස්සෙන අත්දැකීම වින්ද කෙනෙක්
විදසුන් වඩද්දි
සිහියෙන් විසීමෙන්
ඔහුගෙ විඥාණය හැදුන
ද්වේශ සංස්කාර ඉපදිලා
උපේක්ෂාව නිසා
අලුත් සංස්කාර උපදින්නෙ නැතුව
පැරණි සංස්කාර නිරුද්ධ වුණාම
ඒ අත්දැකීමෙ විඥාණය
ප්‍රඥාව වෙනවා.
-----------------------------------------
අනිච්‌චා වත සංඛාරා,
උප්‌පාදවයධම්‌මිනො
උප්‌පජ්‌ජිත්‌වා නිරුජ්‌ඣන්‌ති

වතුර වතුරමයි..
මඩ කියන්නෙ පරිබාහිර,
ආගන්තුක ධර්ම.
රාග ද්වේශ මෝහ.
කෙලෙස්

විඥාණය සංස්කාර සමග රැස්වූ
අත්දැකීම් පිළිබඳ ඤාණයයි..
සංස්කාර නැසීමෙන් ප්‍රඥාව පහළ වෙනවා.
විඥාණය කිළිටියි..
ප්‍රඥාව නිර්මලයි..

විඥාණය
විදසුනෙන් පිරිසිඳ දකින විට
අවිද්‍යාව නිරුද්ධ වෙමින්
සංස්කාර නිරෝධයෙන්
විඥාණය නිරුද්ධ වෙනවා.