පුහුදුන් මිනිසාට දැනෙන, ඔහු විඳින ආකාර හතර

පුහුදුන් මිනිසාට දැනෙන දේ
1, මෝහයෙන් නොදැක ඉන්න පුලුවන්.
2, දැකල රාගයෙන් ඇලෙන්න පුලුවන්
3, දැකල ද්වේශයෙන් ගැටෙන්න පුලුවන්
4, සිහියෙන් දැකල උපේක්ශාවෙන් ඉන්න පුලුවන්.
පුහුදුන් මිනිසුන්ට
මේ හැරෙන්න
පස්වෙනි ආකාරයක් නැහැ.

පස්කම් සැප විඳින හැම කෙනෙක්ම
පව්කාරයෝ නෙමෙයි.

පව් කරන්නෙ
පංච කාමයට වහල් වුණ
ආත්ම දමනයෙන් තොර
සිහි මඳ පුද්ගලයායි..

පුහුදුන් මිනිසුන්ට
කාමය සම්පූර්ණයෙන්ම දුරු කරලා
සාමාන්‍ය සමාජයෙ
ජීවත් වෙන්න බැහැ.
කෙලෙස් තියෙද්දි
සම්පූර්ණයෙන්ම
කාමය දුරු කරන්නත් බැහැ.

සමථයෙන් එහෙම කරන කෙනෙක්
ජීවත් වෙන්නෙ මෝහයෙන්.
තමන්ගෙ රස නහර වලට
පස්කම් සැපට නිර්වින්දනය වීමයි
ඔහු කරන්නෙ.
ඔහුට සමාජයෙන් ඈත් වෙලා
තෝරා ගත් පිරිසක් සමග
ජීවත් වෙන්න සිදුවෙනවා.
සමථ වඩන අය
ජීවත් වෙන්නෙ එහෙමයි.

නිරාගමික සමාජ වල ජීවත්වෙන මිනිසුන්
මෝහයට පත්වී පරිගණක මෙන්
යාන්ත්‍රිකව මෝහනය වෙනවා.
ලෞකික ධ්‍යාන වඩන අය
සමථ භාවනා මගින් පත්වෙන තැනට
බාහිර පහසුකම් වැඩිකර ගැනීමෙන්
නිරාගමිකයන් පත්වෙනවා.

සැම දෙයකින්ම
පහසුකම් ඇති පුද්ගලයා
ඒ පරිසරය තුළ
නිර්වින්දනය වෙනවා.
ඔහු පසුවෙන්නෙ මෝහයෙන්..

ඔබ ඇසුරු කරන අය අතරත්
මෙවැන්නන් ඇති..
ඔවුන් පරිගණක මෙන්
නිශ්චිත රටාවකට
ජීවත් වෙනවා.
ඔවුන්ට පහළ වෙන හැඟීම්
ඉතාම සීමිතයි.

වායු සමීකරණය කල
කාමරයක නිදාගෙන
වායු සමීකරණය කළ
වහනයෙන් වැඩට ගිහින්
වායු සමීකරණය කළ
කාර්යාලයෙන් නැවත්
වායු සමීකරණය කළ
කාමරයට එන කෙනෙකුට
හැඟීම් පහළ වෙන්න
අවස්ථාවක් නැහැ..

ඔවුන් මෝහය
සුවයක් ලෙස විඳිනවා.

ලෞකික ධ්‍යාන මගින්
මනසින් නීවරණ යටපත් කිරීම
බාහිර පහසුකම් මගින්
කායිකව නීවරණ යටපත් කිරීමට වඩා
දුර්වලයි..
කායිකව නීවරණ යටපත් කරන කෙනෙකුට
නීවරණ ඇතිවෙන අවස්ථා
ඉතාම අවමයි.

මනසින් නීවරණ යටපත් කරන කෙනෙකුට

කෙලෙස් මතු වුණාම දරන්න බැහැ.
කෙලෙස් මතු වුණාම
ඔවුන් සාමාන්‍ය පුහුදුන් පුද්ගලයාටත් වඩා
උමතු ස්වභාවයකට පත්වෙලා
වියරුවෙන් වගේ හැසිරෙනවා.
ඔවුන් කෝපයට පත් වුණත්
පාලනයක් නැහැ.
කෑදර කම මතු වුණත්
පාලනයක් නැහැ.

කොයි කෙලෙසක් මතු වුණත් එහෙමයි.

කාමය
සහමුලින්ම තුරන් කරන්න
අරමුණු කරන කෙනෙක්
පැවිදි වෙන එකයි සුදුසු.

පුහුදුන් පුද්ගලයා
කටයුතු කළ යුත්තෙ
ඉහත හතර වෙනි ආකාරයට
-කාමය පිළිබඳ සිහියෙන්
සහ උපේක්ශාවෙන්-
විසීමයි .

ඒ සඳහා
විදසුන් පුහුණුව අවශ්‍යයි.

විදසුනෙන්
කෙලෙසුන් නැසෙනවා.

කෙනෙක්
කාමයට වහල් වෙන්න
හෙතු වෙන ගොරෝසු කෙලෙස්
විදසුනෙන් නැසුණාම
ජීවිතය සැහැල්ලුයි,
සැනසිලි දායකයි.

විදසුන් වඩන්නා තුළ කෙලෙස් තිබුණට
මතු වෙන කෙලෙස් වලට
-සිහියෙන් සහ උපේක්ශාවෙන්- විසීම
පුහුණු වෙලා තියන නිසා
පංච කාමයට වහලෙක් නෙමෙයි..

සාමාන්‍ය කෙනෙක් විදියට
පස්කම් රස වින්දට
පංච කාමයට වහලෙක් නෙමෙයි.

පස්කම් සැප විඳින හැම කෙනෙක්ම
පව්කාරයෝ නෙමෙයි.
පව් කරන්නෙ
පංච කාමයට වහල් වුණ
ආත්ම දමනයෙන් තොර
සිහි මඳ පුද්ගලයායි..

1, සුලු හෝ ප්‍රබල අපරාධකාරයාත්
2, හැඟීම් පාලනය කරගත් ආගමිකයාත්
3, මෝහයෙන් වෙසෙන්නාත්
4, රහතන් වහන්සේත් හැර
වෙනත් කෙනෙකු මෙලොව නැහැ..

ඕනම කෙනෙක් රහත් වෙන තුරු
එක ජීවිතයක් තුළත්
මුලු සසර පුරාත්
මුල් අවස්ථා තුන අතර
දෝලනය වෙනවා.