ප්‍රශ්නයකදී
පැන දුවනවා නම්
ඔබ විදසුන් වැඩුවත්
තවම ඔබ ඉන්නෙ
සමථ මානසිකත්වයෙන්.
ප්‍රශ්නයකදී
සමාධිය රැකගෙන පැන දුවන එක
සමථයානිකයාගේ විසඳුමයි.
මන්ද
ඔහු කෙලෙස් මතු වූ විට
සිහියෙ + උපේක්ශාවෙන් ඉන්නට
හුරුවෙලා නැති නිසා
පාලනය ගිලිහුණොත්
ඔහු කොතනින් නවතීවිදැයි
ඔහුටම විශ්වාස නැහැ.
අධර්මයෙහි හැසිරෙන්නවුන් ලෙස
අලජ්ජිතව හැසිරෙන්නත් ඔහුට බැහැ.
ඉතින්, ප්‍රශ්නයකදී
සමාධිය රැකගෙන පැන දුවන එක
සමථයානිකයාට ඇති හොඳම විසඳුමයි.
එහෙත් විදසුන් වඩන්නා
එසේ පැන යායුතු නැහැ.
ඔහු යන්නේ
ඇට කුඩු වෙන තුරු පහර කෑවත්
සමාහිත් සිත රැකගත්
මුගලන් මහ රහතන් වහන්සේ වැනි
බුදු සව්වන් ගිය විදසුන් මගෙයි.
කෙලෙස් හිතෙහි මතුවීම
විදසුන් වඩන්නාට
වලකන්නට බැහැ.
එහෙත්
ඒ මතුවෙන කෙලෙස්
තමන් කරන දේට කියන දේට
බල නොපාන අයුරින් ක්‍රියා කරන්නට
විදසුන් වඩන්නා පුහුණු විය යුතුයි.
සිතෙහි මතුවන සංස්කාර
වැය වීමේ ධර්මතාවය අනුව
සිහිය + උපේක්ශාව නිසා
නිරුද්ධ වෙන්නෙ එවිටයි
[ වය ධම්මා සංඛාරා...]
සංස්කාර මතු වෙන විට
පැනල ගියොත්
හිතේ සමාධිය රැකේවි.
ඒත් සංස්කාර නිරුද්ධ වෙලා
හිත පිරිසිදු වෙන්න තියන අවසරය
මග හැරෙනවා.
ඔබට ලැබී තිබෙන උපදෙස
පසු බහින්න නම්
එය සමථයානික උපදෙසක්.
බොහෝ දෙනෙකු
විදර්ශනා නමින් සමථ උගන්වනවා.
ඔබ තවමත් හැසිරෙන්නේ
සමථයානිකයෙකු මෙන්
පසුබහින මානසිකත්වයක නම්
ඔබ ඉන්නේ කලින් හිටිය තැනමයි.
එය උපදෙස් වල වරදක් වෙන්නත් පුලුවන්.
ඔබේ වරදක් වෙන්නත් පුලුවන්.
විමසා බලා නිසි පියවර ගන්න.
විදසුන් වඩන්නා නිශ්ඵල සටන් වල යෙදී
කාලය කා දැමිය යුතු නැහැ.
එහෙත් ඵලදායී තීරණාත්මක සටනකදී
ඔහු පැන යායුතුත් නැහැ.
එවන් සටනකින්
මොන තරම් තුවාල ලැබුවත්
ඔහු යළිනැගී සිටින්නේ
කෙලෙසුන් ටිකක් හෝ නසා
සිත පිරිසිදු කරගත්
වඩාත් සමාහිත සිතක්
ඇත්තෙකු ලෙසයි.
විදසුන් වඩන්නා
යුදයට බට ඇතෙකු මෙන්
හී පහර, කඩු තෝමර පහර ඉවසමින්
සිහියත්, උපේක්ශාවත් රැක ගත යුතුයි.
සිහියත්, උපේක්ශාවත්
වැඩි දියුණු කර ගත යුතුයි.
පැන දුවනවා නම්
ඔබ විදසුන් වැඩුවත්
තවම ඔබ ඉන්නෙ
සමථ මානසිකත්වයෙන්.
ප්‍රශ්නයකදී
සමාධිය රැකගෙන පැන දුවන එක
සමථයානිකයාගේ විසඳුමයි.
මන්ද
ඔහු කෙලෙස් මතු වූ විට
සිහියෙ + උපේක්ශාවෙන් ඉන්නට
හුරුවෙලා නැති නිසා
පාලනය ගිලිහුණොත්
ඔහු කොතනින් නවතීවිදැයි
ඔහුටම විශ්වාස නැහැ.
අධර්මයෙහි හැසිරෙන්නවුන් ලෙස
අලජ්ජිතව හැසිරෙන්නත් ඔහුට බැහැ.
ඉතින්, ප්‍රශ්නයකදී
සමාධිය රැකගෙන පැන දුවන එක
සමථයානිකයාට ඇති හොඳම විසඳුමයි.
එහෙත් විදසුන් වඩන්නා
එසේ පැන යායුතු නැහැ.
ඔහු යන්නේ
ඇට කුඩු වෙන තුරු පහර කෑවත්
සමාහිත් සිත රැකගත්
මුගලන් මහ රහතන් වහන්සේ වැනි
බුදු සව්වන් ගිය විදසුන් මගෙයි.
කෙලෙස් හිතෙහි මතුවීම
විදසුන් වඩන්නාට
වලකන්නට බැහැ.
එහෙත්
ඒ මතුවෙන කෙලෙස්
තමන් කරන දේට කියන දේට
බල නොපාන අයුරින් ක්‍රියා කරන්නට
විදසුන් වඩන්නා පුහුණු විය යුතුයි.
සිතෙහි මතුවන සංස්කාර
වැය වීමේ ධර්මතාවය අනුව
සිහිය + උපේක්ශාව නිසා
නිරුද්ධ වෙන්නෙ එවිටයි
[ වය ධම්මා සංඛාරා...]
සංස්කාර මතු වෙන විට
පැනල ගියොත්
හිතේ සමාධිය රැකේවි.
ඒත් සංස්කාර නිරුද්ධ වෙලා
හිත පිරිසිදු වෙන්න තියන අවසරය
මග හැරෙනවා.
ඔබට ලැබී තිබෙන උපදෙස
පසු බහින්න නම්
එය සමථයානික උපදෙසක්.
බොහෝ දෙනෙකු
විදර්ශනා නමින් සමථ උගන්වනවා.
ඔබ තවමත් හැසිරෙන්නේ
සමථයානිකයෙකු මෙන්
පසුබහින මානසිකත්වයක නම්
ඔබ ඉන්නේ කලින් හිටිය තැනමයි.
එය උපදෙස් වල වරදක් වෙන්නත් පුලුවන්.
ඔබේ වරදක් වෙන්නත් පුලුවන්.
විමසා බලා නිසි පියවර ගන්න.
විදසුන් වඩන්නා නිශ්ඵල සටන් වල යෙදී
කාලය කා දැමිය යුතු නැහැ.
එහෙත් ඵලදායී තීරණාත්මක සටනකදී
ඔහු පැන යායුතුත් නැහැ.
එවන් සටනකින්
මොන තරම් තුවාල ලැබුවත්
ඔහු යළිනැගී සිටින්නේ
කෙලෙසුන් ටිකක් හෝ නසා
සිත පිරිසිදු කරගත්
වඩාත් සමාහිත සිතක්
ඇත්තෙකු ලෙසයි.
විදසුන් වඩන්නා
යුදයට බට ඇතෙකු මෙන්
හී පහර, කඩු තෝමර පහර ඉවසමින්
සිහියත්, උපේක්ශාවත් රැක ගත යුතුයි.
සිහියත්, උපේක්ශාවත්
වැඩි දියුණු කර ගත යුතුයි.
