20140930

අත්දැකීමත්, අවබෝධයත් එකටම.......


අත් දෙකෙන්
දිය දෝතක් ගන්නවා වගේ
අත්දැකීමත්, අවබෝධයත්
එකටම යන්න ඕන.
එයිනුත්
අත්දැකීම තියනව නම්
අවබෝධය නිවැරදියි.
කල්පිත වලින්
නොමග යන්නෙ නැහැ.

රාග ද්වේශ මෝහ
තෙරුම් ගැනීම
ආරම්භයේදී
බුද්ධියෙන් වචනයෙන්
කළ යුතු දෙයක් නොවේ.
එසේ මවන දේ
අනිවාර්යයෙන්ම
කල්පිතයන් පමණයි.

අප තුළ
රාග ද්වේශ මෝහ මතු වූ විට
ඒ මොහොතෙහිම දැකිය යුතුයි.

අපට සීතල දැනෙන විට
අපි සීතල දකින්නේ,
සීතල විඳින්නේ
අත්දැකීමක් විදියටයි.

“මේ අපට දැනෙන්නේ සීතලයි
අපි එහි නො ඇලිය යුතුය
නොගැටිය යුතුය” ආදී විකාර
සිතමින් සිටින විට
සීතල නොදැනී යයි.
සීතල නිසා පහළ වූ
ප්‍රිය අප්‍රිය බව
එනම් රාගය හෝ ද්වේශය
නොපෙනී යයි.

සිහියෙන් සිටිනවා නම්
රාග ද්වේශ මෝහ
තමා තුලම පෙනෙයි.
ඔබට තරහ ආවිට
ඔබ සිටින්නේ තරහෙන් බව
ඔබට කියා දීමට
ගුරුවරයෙක් වුවමනා නැත.
එහෙත් සිදුවන්නේ
තරහෙන් හැසිරී
තරහ නිවුණාට පසුව
තරහ – ද්වේශය ගැන
හැදෑරීමයි.
ඉස්තාලය වසාගෙන
කොයි තරම් හැදෑරුවත්
අශ්වයා ගොස් හමාරය.

තමා තුළ දකින දේ
සැබෑ ලෙස හඳුනාගෙන
ඉන් පසු ඒ අත්දැකීම
පිළිබඳ විස්තර සොයමින්
මුළු ත්‍රිපිටකයම පීරුවත්
හොඳක් මිස
නරකක් නොවේ.

එසේ නැතිව
කරවටක් වතුරේ ගිලී සිටිමින්
“මේ වතුරයි.
වතුරෙන් පිපාසය නිවෙන අයුරු
අපි හඳුනා ගත යුතුය”
කියමින් සිටීමෙන්
කවදාවත්ම
පිපාසය සංසිදෙන්නේත් නැතුවම
මිය පරලොව යා හැක.

අප තුළ
රාග ද්වේශ මෝහ මතු වූ විට
එවෙලෙහිම
දැකිය යුතුය.
හඳුනා ගත යුතුය.
ඒ රාගය
ද්වේශය
මෝහය
ඔබ ඒ පිළිබඳ සිහියෙන්
සහ ඊට උපේක්ශාවෙන් සිටින විට
ඉබේම නිරුද්ධ වී යාවි.
ඔබ කිසිවක්ම කළ යුතු නැහැ.
කිසිවක්ම කරන්නත්
ඔබට බැහැ.
වතුර භාජනයක්
ඇල කරනවිට
වතුර ඉබේම හැලෙනවා.
ඔබ කළ යුතු
එය සිදුවීමට අවශ්‍ය
පරිසරය සකස් කිරීම විතරයි.

මම මේ දවස් වල
මගේ අවුරුදු හයක පුතාට
නීවරණ කියා දෙමින් ඉන්නවා.
නීවරණ පහම වරින් වර
කියා දෙමින් ඉන්නවා.
ඔහුට කාමඡන්ද පිළිබඳව
හීන් අවබෝධයක් තියනවා.
ඔහුට කෑදර කමක් ආව වෙලාවට
මම ඔහුටට මතක් කරනවා
“ඔය දැන් ඔයාට දැනෙන්නෙ “කාමඡන්ද” කියල.

නීවරණ නම් වශයෙන් කිව්වට
ඒවා නම් වශයෙන් මතක තබා ගන්න
මම ඔහුට උපකාර කරන්නෙ නැහැ.
එහෙම අවශ්‍යත් නැහැ.
ඔහු එය තමා තුල දැකීමයි වැදගත් වෙන්නෙ.
හ්ඳුනාගත් දවසට
නමේ වටිනාකම ඔහුට වැටහේවි.

කාමඡන්ද සමග ඡන්ද
ගැනත් ඔහුට කියනවා.
බඩ ගින්න සමග
ඔහුගෙ හිතට එන්නෙ ඡන්ද.
කලින් එක්‍රැස්වූ රාග සංස්කාර නිසා
ඊට කාමය එක් වෙලා
කාමඡන්ද ඇති වෙනවා.

අපි මේ විදියට ලබන දැනුම
මේ ලෝකෙ කිසිම ගුරුවරයෙකුට
ලබා දෙන්න බැහැ.
බුදුන් වහන්සෙටවත් බැහැ.
තමාම තමා තුල
ඒ මොහොතෙ දකින්න ඕන.

විදසුන් වඩනවා කියන්නෙ
හිතමින් තර්ක කරමින් නොමග යන
රස්තියාදු ගහන දර්ශන ශක්තිය
තමා තුළ
තමා දකින්න
භාවිතා කිරීමයි.

ඒක විදසුනක් වෙන්නෙ
තමා තුල හැරෙන්න
වෙන කොහේවත්
සැබෑ ලෙස
ධර්මය දකින්න
බැරි නිසා.

ඒ දැනුම ලෝකෙට පෙන්නන්න
කෙනෙකුට බැහැ.
ඒත් කෙනෙකුගෙ අවිද්‍යාව නැතිවෙන්නෙ
ප්‍රඥාව වැඩිවෙන්නෙ,
දුක අඩුවෙන්නෙ
විදසුනෙන් විතරයි.

20140909

ඔබේ කය ගැන, වේදනා ගැන ඔබේ සිහිය දුර්වලයි


Janith Wimukthike 
,රසායනික වෙනස හැම වෙලාවෙම ඔබට
භෞතිකව නිරීක්ෂණය කරන්න බෑ...මොලය සම්බන්ධව එහෙමයි..
--------------------------------------------------------------------------------------
Janith..
ඔබ කතා කරන්නෙ
තමන්ගෙ කය ගැන, වේදනා ගැන
අවසිහියෙන් පසුවෙන
ඔබ වැනි සාමාන්‍ය කෙනෙකුට අදාළවයි.

ඔබ තුළ සිදුවෙන
බොහෝ රසායනික වෙනස් කම්
ඔබට දකින්න නොහැකි
ඔබේ සිහිය දුර්වල නිසයි..

ඔබට ඔබේ හුස්මවත් දැනෙන්නෙ නැහැ.

කුමක් හෝ දෙයක් වෙන තුරු
ඔබේ අතපය කොහේ කොහොම තියනවද
දන්නෙ නැහැ.

රස හැරෙන්න කෑම නිසා
මුවෙහි සිදු වෙන වෙනස් කම්
ඔබ දන්නෙ නැහැ.

ඔබේ කයට සිහිය යොමු කළොත්
ඔබට මෙතෙක් නොපෙනුන නොදැණුන
රසායනික වෙනස් වීම්
විශාල ප්‍රමාණයක් දකින්න පුලුවන්.

ඔබ දවස පුරා ප්‍රතික්‍රියා කරන්නෙ
මේ රසායනික වෙනස් වීම් වලටයි.

ඔබට ඇතිවෙන සිතිවිලි, හැඟීම්
සියල්ලටම පාදක වෙන්නෙ
මේ රසායනික වෙනස්වීම්.

දුක, තරහ භය කාමය
මේ සියල්ලටම සමපාත
රසායනික වෙනස් වීම්
ඔබේ කය පුරා පවතිනවා.

සබ්බේ ධම්මා වේදනා සමෝ සරණා.

සිතෙහි ඇතිවෙන සියලුදේ
වේදනා සරණ කොට පවතිනවා.

මාතෘකාවට අදාළව කියනවා නම්
සිතෙහි ඇතිවෙන සියලු දේ
භෞතිකව නිරීක්ෂණය කළ හැකි
රසායනික වෙනස්කම් සරණ කොට පවතිනවා.

තමන්ගෙ කය ගැන, වේදනා ගැන
අවසිහියෙන් පසුවෙන
ඔබ වැනි සාමාන්‍ය කෙනෙක්
හැම වෙලාවෙම රසායනික වෙනස
භෞතිකව නිරීක්ෂණය කරන්න බැරි තැන ඉඳලා
රසායනික වෙනස හැම වෙලාවෙම
භෞතිකව නිරීක්ෂණය කරන්න පුළුවන් තැනට
සිහිය පිහිටුවාගන්න දියුණු කරන්නයි
බුදු දහමෙ සතිපට්ඨානය නියම කරන්නෙ.

ඔබ තුළ මේ මොහොතෙත් සිදු වෙන
ඔබට දැන් නොදැනෙන බොහෝ වෙනස්කම්
සිහියත් උපේක්ෂාවත් දියුණු කරගැනීමෙන්
භෞතිකව නිරීක්ෂණය කරන්න පුළුවන් වෙනවා.

සතර සතිපට්ඨානයෙ
කායානුපස්සනාව ඇරඹෙන්නෙ
කය ගැන සිහිය දියුණු කරන්න
හුස්ම ගනිද්දි සිදුවෙන
රසායනික වෙනස් කම්
භෞතිකව නිරීක්ෂණය කිරීමෙනුයි..

රහතන් වහන්සේ කෙනෙක් කියන්නෙ
තමා තුළ සිදුවෙන
සියලුම රසායනික වෙනස්කම්
මොහොතක් මොහොතක් පාසා, නොකඩවා
භෞතිකව නිරීක්ෂණය කරන
ඒ කිසිම දේකින් නොසැලෙන කෙනෙක්.

ඒ අවස්ථාවෙදි අනිත්‍ය දුකක් නොවෙයි.

පුහුදුන් පුද්ගලයා
රහතන් වහන්සේ දක්වා ගමන් කරන්නෙ
සිහියෙන් සහ උපේක්ෂාවෙන්
තමන් තුළ මේ මොහොතෙ සිදුවෙන
සියලුම රසායනික වෙනස්කම්
තමන්ට දකින්න පුලුවන් උපරිමයෙන්
මොහොතක් මොහොතක් පාසා,
භෞතිකව නිරීක්ෂණය කිරීම් හරහායි.

"සියලුම රසායනික වෙනස්කම් සිහියෙන් දැකීම
සහ උපෙක්ෂාවෙන් පසුවීම" තුළයි.
විනෙ‍ය්ය ලෝකේ අභිජ්ඣා දෝමනස්සං
ආතාපි සම්පජානෝ සතිමා විහරති
කියන්නෙ ඒ ක්‍රමයයි.

තමන් තුළ සිදුවෙන රසායනික වෙනස්කම්
භෞතිකව නිරීක්ෂණය කරන්න පුළුවන් කෙනෙකුට
ඒ වෙනස්කම් වලට උපේක්ෂාවත් තියනවා නම්
ඔහු දුක් විඳින්නෙ නෑ.

ඵස්ස පච්චයා වේදනා -
ස්පර්ශය හේතු කොට ගෙන දැනීම් හට ගනී
වේදනා පච්චයා තණ්හා -
දැනීම් හේතු කොට ගෙන තණ්හාව හට ගනී
තණ්හා පච්චයා උපාදානං -
තණ්හාව හේතු කොට ගෙන බැඳීම් හට ගනී

ඔහු විඳින දුකට හේතුව
ස්පර්ශයෙන් දැනෙන වේදනා වලට
එනම්
කයෙහි රසායනික වෙනස් වීම් වලට
තණ්හාව ඇතිවීමයි.

පංච උපාදාන ස්කන්ධයම දුකක්.

තමන් තුළ සිදුවෙන රසායනික වෙනස්කම්
භෞතිකව නිරීක්ෂණය කරන්න පුළුවන් කෙනෙකුට
ඒ වෙනස්කම් වලට උපේක්ෂාවත් තියනවා නම්
තණ්හාව ඇතිවෙන්නෙ නෑ..
ඒ නිසා උපාදානය කොහොමත් නෑ.
ඔහු දුක් විඳින්නෙ නෑ.